تعیین میزان حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) لیزوزیم و آویشن شیرازی بر باکتری E. coli O157: H7

به منظور کاهش، جلوگیری از رشد و یا حذف اجرام بیماری زا و عوامل فساد مواد غذایی تحقیقات فراوانی در جهت یافتن نگهدارنده های طبیعی صورت گرفته و در حال حاضر نیز در حال انجام است.
این مطالعه به منظور بررسی حداقل غلظت بازدارندگی (MIC) لیزوزیم و اسانس آویشن شیرازی بر باکتری E. coli O157: H7و همین طور تاثیر غلظت های تحت بازدارنده ی این ترکیبات بر منحنی رشد باکتری فوق انجام گرفته است.
در این طرح غلظت های مختلف لیزوزیم (صفر، 125، 250، 500 و 1000 میکروگرم در میلی لیتر) و اسانس آویشن شیرازی (صفر، 005/0، 01/0، 02/0، 04/0 و 08/0 درصد) به صورت تنها و توام با هم در محیط آبگوشت قلب و مغز جهت تعیین MIC اسانس آویشن شیرازی و لیزوزیم به روش ماکرودایلوشن و میکرودایلوشن و همچنین اثر غلظت های تحت بازدارنده ی این ترکیبات بر منحنی رشد باکتری E. coli O157: H7 بررسی شد.
میزان حداقل بازدارندگی اسانس در دو روش 04/0 درصد به دست آمد، در حالی که غلظت 1000 میکروگرم در میلی لیتر لیزوزیم نتوانست مانع رشد باکتری مذکور گردد. همچنین نتایج بررسی اثر ترکیبی نشان داد که بالاترین غلظت لیزوزیم نیز نتوانست میزانMIC محاسبه شده برای اسانس را کاهش دهد. اثر ترکیبی غلظت های تحت بازدارنده ی اسانس به تنهایی و همراه با لیزوزیم نشان داد که ترکیب این دو با هم باعث افزایش فاز تاخیری و کاهش سرعت رشد باکتری موردنظر شد.
استفاده توام لیزوزیم و اسانس باعث کاهش MIC نشد اما ترکیب این دو ماده باعث افزایش فاز تاخیری شده که دارای اهمیت در میکروبیولوژی مواد غذایی است.