نشریه کلام اهل بیت (ع)
پیاپی 2 (پاییز و زمستان 1394)

این مقاله به بررسی دیدگاه امامیه نخستین در مدرسه کوفه درباره موضوع بنیادین اراده الهی می پردازد. هدف این پژوهش، پیدا کردن سرنخ هایی برای رسیدن به پارادایم مستقل کلام امامیه - از طریق پیدا کردن تمایز دیدگاه آنان نسبت به دیدگاه های معاصرشان - با روش تاریخ کلامی است. از منظر امامیه نخستین، اراده صفت فعل است و وجودی مستقل از ذات و فعل الهی دارد. همچنین تغایر و تفاوت میان اراده تشریعی و تکوینی خداوند ذاتا ممکن است. اراده الهی مراحلی دارد و هیچ رویدادی رخ نمی دهد، مگر این که از مراحل اراده بگذرد. در موضوع بداء، کوفیان به مفهوم حقیقی بداء که تغییر در اراده الهی (یا ابداء الرای) است، معتقد بودند. به اعتقاد امامیه نخستین، اعمال انسان هرچند مخلوق خداوند نیستند، اما اراده خداوند نیز در فعل انسانی دخیل است. عمده این مباحث در دوره های بعدی امامیه، متاثر از فضای کلامی معتزله تا اندازه ای تحول یافت و سپس تر تحت تاثیر فلسفه دست خوش تغییر و گاه واژگونی شد.

استطاعت، از مهم ترین مشخصه های اختیارساز انسان هاست که جریان های کلامی معتقد به اختیار آدمی، بر اساس چارچوب و نظام فکری خویش، دستی در تبیین و توضیح آن داشته اند . اهل حدیث بر اساس نگرش جبرگرایانه شان منکر این آموزه بودند و در مقابل، معتزلیان به شدت بر اعتقاد به آن پای می فشردند . امامیان اما، از همان آغاز بر اساس نظام عدل الاهی و در چارچوب حاکمیت مشیت خداوند از یک سو و پذیرش اراده و آزادی انسان از سوی دیگر، در تبیین استطاعت کوشیدند . مجموعه تحقیقات نشان می دهد که در نظر اندیشمندان امامیه نخستین، استطاعت ناظر به مقام تحقق فعل خارجی دانسته می شد و طبعا ایده انحصاری امر بین الامرین این گروه، به سادگی می توانست تبیینی درخور از تلقی امامیه در این بحث ارایه کند . با این همه، در کوفه سده دوم چند تبیین مختلف از این بحث ارایه شد که جملگی به رغم آن که در جان مایه اصول با هم مشترک اند، اختلافاتی نیز با یک دیگر دارند .

«فاعلیت» یکی از ویژگی های مهم انسان به شمار می رود، اما به دلایلی در نظریه های جبرگرا انکار شده و یا مجاز گونه تفسیر شده است. در پاره ای از نظریه های کلامی نیز اگر چه فاعلیت حقیقی انسان پذیرفته شده است، اما این فاعلیت با فاعلیت خداوند در تعارض دیده شده و در نتیجه فاعلیت خداوند را محدود ساخته است. متکلمان امامیه در مدرسه کوفه با راهنمایی اهل بیت:نظریه ای جدید در فاعلیت انسان مطرح کرده اند که با نام «امر بین الامرین» شناخته می شود. در این نظریه، بر فاعلیت حقیقی انسان مبتنی بر استطاعت پیشین، تاکید می شود، اما در همان حال - با پذیرش حاکمیت و عمومیت اراده و مشیت خداوند - وقوع هر فعلی منوط و متوقف بر اذن و اراده خداوند می شود.

مقاله حاضر با این پیش فرض که نقل روایت حاکی از باور راوی به مضمون آن است به این مسیله و پرسش می پردازد که کدام یک از جریان های حدیثی- کلامی در دو مدرسه کوفه و قم، روایات مربوط به خلقت نوری اهل بیت:را نقل کرده و به مضمونشان اعتقاد ورزیده اند. پاسخ به این پرسش افزون بر این که سیر تاریخی اعتقاد به این آموزه را نشان می دهد، به ترسیم دقیق تر مرزهای محتمل اعتقادی میان امامیه و متهمان به غلو کمک می کند. در این راستا، مجموع روایات خلقت نوری در کتب روایی نخستین استخراج شده و راویان آنها از حیث این که به کدام جریان فکری تعلق دارند، شناسایی شد ند. در مدرسه کوفه افزون بر متهمان به غلو، راویان موثق و بلندآوازه ای چون محمد بن مسلم نیز روایات مربوط به خلقت نوری اهل  بیت:را نقل کرده اند. در مدرسه قم نیز دو خط اصلی نقل حدیث، در نقل این روایات با یک دیگر اشتراک دارند. از این رو، نقل این روایات و اعتقاد به خلقت نوری را نمی توان فرق و فاصل شیعیان راست باور و متهمان به غلو دانست. همچنین بر پایه برخی شواهد، می توان حدس زد که اعتقاد به خلقت نوری، به رغم رواج در میان بخش اعظم امامیان، یک اعتقاد فراگیر نبوده است.

معرفت نقلی اعتقادی دارای سه رکن است: باور، صدق و توجیه. در تبیین مولفه توجیه معرفت اعتقادی نیز دیدگاه ها و رویکردهای متفاوتی ارایه شده است. گاه از رویکرد درون گرایانه استفاده می شود که از دو نظریه مبناگروی و انسجام گرایی شکل گرفته است و گاه نیز از رویکرد برون گرایانه بهره برده می شود که خود متشکل از سه نظریه وثاقت گرایی، نظریه واقع گرایی مستقیم و نظریه علی است. در این نوشتار به تبیین مولفه توجیه پرداخته شد و در نهایت نیز با رویکرد وثاقت گرایی همراهی گردید.معرفت نقلی اعتقادی دارای سه رکن است: باور، صدق و توجیه. در تبیین مولفه توجیه معرفت اعتقادی نیز دیدگاه ها و رویکردهای متفاوتی ارایه شده است. گاه از رویکرد درون گرایانه استفاده می شود که از دو نظریه مبناگروی و انسجام گرایی شکل گرفته است و گاه نیز از رویکرد برون گرایانه بهره برده می شود که خود متشکل از سه نظریه وثاقت گرایی، نظریه واقع گرایی مستقیم و نظریه علی است. در این نوشتار به تبیین مولفه توجیه پرداخته شد و در نهایت نیز با رویکرد وثاقت گرایی همراهی گردید.

واژه «رافضه» در قرون نخستین و در تعاریفی متفاوت به گروهی از شیعه نسبت داده شده است. بعضی از مورخان می گویند «رافضه» یعنی کسانی که شیخین را طرد می کنند. بعضی دیگر علاوه بر شیخین، عثمان و یا دیگر صحابه را هم وارد می کنند. بعضی دیگر «رافضه» را به مخالفان زید بن علی یا مغیره بن سعید نسبت می دهند. در میان این اقوال، قول اول شهرت بیشتری دارد. اهل بیت علیهم السلام هم از اندیشه «رفض» دفاع کرده اند و هم این که معنایی مثبت برای واژه «رافضه» القاء نموده اند؛ ولی بنابر شواهد، مخالفان امامیه درصدد القاء معنایی منفی نسبت به این واژه در جامعه بودند. محور تفکر «رفض» و شهرت «رافضه» به معنای مشهور آن کوفه است و در آن جا نمود بیشتری دارد. بررسی شواهد تاریخی و روایی در منابع اولیه ما را در رسیدن به این ادعاها یاری می نماید.شهرت بیشتری دارد. اهل بیت علیهم السلام هم از اندیشه «رفض» دفاع کرده اند و هم این که معنایی مثبت برای واژه «رافضه» القاء نموده اند؛ ولی بنابر شواهد، مخالفان امامیه درصدد القاء معنایی منفی نسبت به این واژه در جامعه بودند. محور تفکر «رفض» و شهرت «رافضه» به معنای مشهور آن کوفه است و در آن جا نمود بیشتری دارد. بررسی شواهد تاریخی و روایی در منابع اولیه ما را در رسیدن به این ادعاها یاری می نماید

«خلاصه النظر» از جمله کتاب های نویافته ای است که به نویسنده ای امامی مذهب و ناشناخته تعلق دارد. شواهد نشان می دهد که نویسنده این کتاب در دوره میانی سده ششم و هفتم هجری زندگی می کرده و برخی مستشرقان در یک ادعایی نه چندان محکم، معتزلی بودن نویسنده و پیروی او از مکتب متاخر معتزله -یعنی مکتب ابوالحسین بصری- را مطرح کرده اند. در واقع، نویسنده کتاب، به سنت کلامی پیشین امامیه - به طور عمده اندیشه شیخ مفید- نیز تعلق خاطر داشته است. در این مقاله بر آنیم تا با بررسی و ژرف نگری در متن کتاب، به برخی ابهام ها در مورد این کتاب و نویسنده آن پاسخ دهیم.کلام امامیه در طول تاریخ، دستخوش تغییر و تحولات بسیاری بوده است. افت و خیز های متعدد، به اوج رسیدن ها و به حاشیه رفتن ها، تاثیرگذاری بر گروه های فکری و تاثر از برخی مذاهب کلامی، از جمله این تحولات می باشد. با توجه به اهمیت کلام امامیه و ضرورت بررسی دقیق مراحل مختلف تطور آن، پژوهش درباره تاریخ کلام امامیه از اهمیت ویژ ه ای برخوردار است. بررسی تاریخ کلام امامیه در طول تاریخ، با چالش های متعددی روبرو بوده و بسیاری از منابع مهم کلامی خود را از دست داده است. از سوی دیگر دستیابی به برخی از متون کلامی امامیه در سال های اخیر - گرچه تا اندازه ای راهگشا بوده است- ولی مشکلات نسخه های خطی سبب شد تا نام متن، نام نویسنده، تاریخ تالیف، و برخی دیگر از ویژگی های آن، نامعلوم بماند. از این رو، بحث هایی درباره این متون صورت گرفت تا برخی ابهامات موجود در حد امکان برطرف شود.