مجله دراسات فی العلوم الانسانیه
سال دهم شماره 3 (خریف و شتاء 1427)

یکی از روشن ترین نمونه های تضامن، همبستگی و پیوستگی میان ملل مختلف را در روابط و پیوند های استوار میان دو ملت ایرانی و اندلسی – در عصر اسلامی اندلس – می یابیم. تا بیش از اسلام هیچ رابطه ای میان این دو ملت دیده نمی شود چنانکه پس از جدا شدن اندلس از دنیای اسلام نیز همه پیوند های عصر اسلامی میان آنان از هم گسست. دیدار های مکرر ایرانیان از اندلس و اندلسیان از ایران از اوایل قرن دوم هجری آغاز شد و تا یورش مغولان به دنیای اسلام ادامه یافت. روابط این دو ملت تا آنجا رسید که مسلمان اندلسی لغت نامه ای از زبان فارسی به عربی تدوین کرد و یک مسلمان ایرانی شیوه های زندگی و آداب و رسوم و حتی فنون موسیقی و آرایشگری ایرانیان را به اندلسیان آموخت، و اینک گفتاری پیرامون این ارتباط دو سویه