پرونده اظهارنظرهای کارگزاران حکومت پهلوی را در مورد دلایل وقوع انقلاب اسلامی و سقوط شاه، با نقل بخش هایی از خاطرات جعفر شریف امامی می بندیم. شریف امامی یک دوره در سال های 40- 39 و یک دوره در سال 1357 - در کوران انقلاب- نخست وزیر ایران بوده است. او در گفت وگویش با حبیب لاجوردی (مجموعه تاریخ شفاهی ایران _ دانشگاه هاروارد) گفته است:

«یکی از مسائلی که جالب است و بد نیست که اظهاری در آن خصوص بشود این است که اعلیحضرت راجع به بعضی از مسائل فوق العاده اصرار داشتند و مقید بودند. منجمله این که اختیاری نمی خواستند به کسی داده بشود و مخصوصا در مسائل خارجی هر اقدام کوچکی بایستی که با نظر و اطلاع خودشان باشد و همچنین در مورد وزارت جنگ.