تو را غایب نامیده اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی.

«غیبت» به معنای «حاضرنبودن»، تهمت ناروائی است که به تو زده اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می خوانند، ظهورت را از خدا می طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می شوی، همه انگشت حیرت به دندان می گزند با تعجب می گویند که تو را پیش از این هم دیده اند. و راست می گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی. جمعه که از راه می رسد، صاحبدلان «دل» از دست می دهند و قرار از کف می نهند و قافله دل های بی قرار روی به قبله می کنند و آمدنت را به انتظار می نشینند...

و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه ای دیگر با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می کنیم.

و در هنگامه خون و آتش در لبنان از خدا توفیق جهاد علیه صهیونیست ها را آرزو داریم.

ردپای تو

دوباره می پرد دلم

به روی ابر و کوه و دشت

پرنده ها بدون تو

نگاهشان پر است از

بیا که دیده می شود

سلام مهربان من

بیا که چشمها شده

ز چشم غنچه می چکد

اگر بیایی آسمان

کتاب غصه های من

به سوی رد پای تو

به آسمان برای تو

چه ساکتند و بی قرار

ترانه های انتظار

هنوز رد پای تو

بیا دلم برای تو!

دوباره چشمه های اشک

دوباره خون به جای اشک

پر از ستاره می شود

دوباره پاره می شود

سیدعباس تربن

حرمت ژاله ها

به پاسخ طپش لاله ها بیا مهدی

به میهمانی آلاله ها بیا مهدی

دوباره پلک دلم می پرد نشانه چیست؟

به جشن باور قلبم بیا بیا مهدی

هنوز شبنم عشقت به گونه ها جاری است

به پاس حرمت این ژاله ها بیا مهدی

صدای ناله «امن یجیب» می آید

تو را به خاطر این ناله ها بیا مهدی

فاطمه معین زاده- خبرنگار کیهان در اهواز