مدتی است که بازنشسته کردن استادان دانشگاه ها در مطبوعات واکنش وسیعی پیدا کرده و اعتراض خیلی از روشنفکران و فرهیختگان جامعه و پاسخ مسئولان دانشگاه تهران و وزارت علوم را به همراه داشته است. تجلیل از استادان دانشگاه و اعتراض به بازنشسته کردن زودهنگام آنها، هر چند امر پسندیده و لازمی در یک جامعه علمی و فرهنگی است، ولی وقتی که شائبه حزبی و گروهی و انتخابی و سلیقه ای به خود می گیرد تبعیض آمیز و مصنوعی جلوه می کند. در این نوشتار سعی خواهم کرد منطقی که پشت این عمل وجود دارد را به چالش بکشم و ثانیا ریشه های قانونی و شبه قانونی این رویه اداری را مطرح کنم و در پایان به عملکرد تبعیض آمیز معترضین اعتراض کنم.