مهدی آذر یزدی مریض است. این قلب بچه های قدیم ایران را می فشارد. مردی که با هر جلد ازکتاب های خواندنی، قلب نسل هایی را پر می کرد از آرزو و امید و خواندن و حالا در یک قدمی ما جایی که قلب ما پر از عشق و امید به نویسنده ای است که ساده و بی تکلف می نوشت،راوی آن همه واژه زیبا درد می کشد و این را همه می دانیم و مهمتر این که می دانیم تمام آن روزهایی که ما می خواندیم و جهانی را در قلب مان جای می دادیم مردی پشت این واژه ایستاده بود که خود کم درد نداشت و کم از این جهان نکشیده بود، اینک این مرد، مرد روزهایی که بدجوری بوی دیروز می دهد، در بستر بیماری است. من از خواندن این متن و گفت وگو قلبم به درد آمد چنان که گویی که غم جهان با من است.