آرشیو دوشنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۵، شماره ۳۲۶
صفحه آخر
۲۰
هزار فرسنگ

مهمان نوازی

شکوه طاهری

نمی دانیم که شما هم به این موضوع دقت کرده اید یا نه که در سال های اخیر مهمانداران خطوط هواپیمایی ایران چه قدر مهربان تر و بامحبت تر از مسافران استقبال و پذیرایی می کنند.گویی همه مسافران مهمانان شخصی آن ها هستند. گاهی هم این تصور برایم پیش می آید که آن ها مرا با یک آشنا اشتباه گرفته اند.

در پرواز اخیر بازگشت به آلمان کنجکاوی راحتم نگذاشت و در پی جواب این سوال که آیا مهمان نوازی ایرانی جزو تاکتیک بازاریابی شده یا چیز دیگری دلیل این پذیرایی دلنشین است، از هر یک از مهمانداران که از کنارم می گذشتند، سوال کردم.

تمام مدت راه با حوصله، مؤدب، مهربان و با علاقه به سوال های گوناگونم جواب دادند. برایم تعریف کردند که مرتبا برای رویارویی با همه مشکلات در اردو های مختلف تکمیلی تمرین می کنند. این اردوها در سال های اخیر بیش تر شده اند و به این ترتیب امروزه خدمت رسانی به مسافر تا حد زیادی بر پیکر خواسته های مسافر دوخته می شود. آن ها از رسمی شدن کانون مهمانداران هواپیمایی گزارش دادند در مجله آنها از تمام اموری که به مهماندار و هواپیما و مسافر است سخن رفته است و اطلاعات مختلف در اختیار خواننده می گذارد و با چاپ مقالات آموزشی افق اطلاعاتی فنی خواننده را وسیع تر می کند.

از مشکلات گوناگونی که در پرواز های مختلف با آن روبه رو هستند، پرسیدم; با قدری مکث و سکوت از رفتار تعداد کمی از مسافران گله داشتند.

تعریف کردند که گاهی اوقات مجبورند که رعایت نکته ای را چند بار به مسافر گوشزد کنند. از نظر آن ها بهتر است که اطلاعات ایمنی قبل از سوار شدن مسافران به هواپیما در اختیار آن ها قرار گیرد، زیرا به این ترتیب با آمادگی قبلی، پذیرش بیش تری برای رعایت اصول ایمنی در حین پرواز به وجود خواهد آمد. یکی از مهمانداران هم از رفتار خودخواهانه گروهی از مسافران گله داشت که با رعایت نکردن اصول اخلاقی و اجتماعی باعث ناراحتی مسافران و تمام کارکنان می شوند.

از آن ها پرسیدم که آیا رفتار مودبانه آن ها در تمام طول راه برایشان خسته کننده نیست؟ همگی بدون استثنا فورا با صدایی محکم به این سوال جواب منفی دادند. در مرحله اول این جواب قدری تمرین شده به نظرم آمد،ولی تا پایان سفر به اصیل بودن آن معتقد شدم.