اتوکراسی)autocracy(را چنین تعریف کرده اند:

A political doctrine advocating the principle of absolute rule

آموزه ای سیاسی که از اصل قانون مطلق حمایت می کند. این واژه با واژگان absolutism، autohoritatianism و totalitarianism در ارتباط و تقریبا مترادف دانسته شده است. وجود یک حزب انحصارگر دولتی که بتواند نیروی لازم را برای در اختیار گرفتن دستگاه دولت و جامعه فراهم سازد از ویژگی های این آموزه سیاسی است. دار و دسته ای که می خواهد دیکتاتوری اتوکرات و توتالیتر ایجاد کند، به تعبیر فرانتس نویمان (1954-1899)، متفکر آلمانی، مجبور است به ظاهر یک نهضت دموکراتیک درآید و حتی بعد از روی کار آمدن نیز در حفظ این ظاهر کوشش کند، اگرچه محتوای آن را به کلی نفی نماید.(1)