اینکه دیالوگ تنها ابزار فیلمنامه برای پیشبرد داستان، برای شخصیت پردازی، برای گره گشایی و برای رفع هر نیاز دیگری باشد، می تواند عمده ترین ضعف آن فیلمنامه به حساب بیاید. اما ساختاری که فیلمنامه نویسان برای “چه کسی امیر را کشت؟” برگزیده اند، دیالوگ را به محوری ترین عنصر فیلمنامه تبدیل می کند. به نظر می رسد تلاش بسیاری صورت گرفته تا شخصیت ها متفاوت حرف بزنند و نوع حرف زدنشان معرف طبقه اجتماعی، نگاه ایدئولوژیک و نوع برخورد انتخابی شان با مسائل پیرامونی باشد. اطرافیان امیر یعنی آدم های “چه کسی امیر را کشت؟” آگاهانه از قشرهای متفاوت مطالعه