معمار نام دار ژاپنی، تادائو آندو، در جایی گفته است: «اگر نخواهیم فرهنگ به خاطر پیشرفت تمدن ها قربانی شود، باید همواره سوالاتی مانند «معماری چیست؟» پرسیده شوند. حتی اگر این سوالات به نحوی بی مورد و نابهنگام باشند.» آندو در این باره باور دارد که: «معماری باید این معنای دوگانه را در برداشته باشد، یعنی می باید فضای زندگی روزانه باشد، عملکردهایی را که لازم است در خود جای دهد و در همان حال فضایی نمادین باشد.» این اندیشه را که پاسخی است گویی به پرسش از رابطه معماری، به سان مادی ترین هنرها، با عالم معنا، نزد غالب اندیشمندان عرصه این هنر می توان سراغ کرد، هم از این راه است که «ونتوری به تعریفی از معماری