درتاریخ غرب، به خصوص درسرآغاز آن که شاید از”بیکن “باشد، این تفکر آغاز شد که تاکنون علم به چرایی می پرداخت؛ یعنی می خواست که غایات راتوضیح بدهد؛ ولی ما دیگر کاری به چرایی نداریم بلکه ماباید چگونگی راتحلیل بکنیم. که چگونه این حادثه طبیعی اتفاق می افتد؟چگونه زلزله اتفاق می افتد؟ وچگونه باران می آید؟ یعنی می خواهیم “چگونگی “یک تغییر عینی راتوضیح بدهیم تابعد بتوانیم آن را کنترل نماییم واز آن درجهت ایجاد مطلوب های خودمان استفاده کنیم. شما یک بار فقط علت های غایی یک حادثه رامی شناسید اما بار دیگر فرآیند ومکانیسم پیدایش آن را تحلیل می کنید و به معادلاتی که کم و کیف یک حرکت راتوصیف می کنند می رسید.این