روز اول ماه شوال، روز عید سعید فطر است. عید به معنای بازگشت در حال پیروزی بزرگ است و فطر، به معنای آفریدن و گشایش روزه است. مسلمانان پس از یک ماه روزه داری با برپایی جشن ها و مراسم، عیدفطر را بزرگ می دارند و به پاس دستاورد بزرگی چون توفیق روزه داری و ترک گناه و عصیان وسحرخیزی و مناجات در درگاه الهی و نیز زدودن پرده های غفلت و بی خبری و ایجاد تحولی فکری و معنوی، به سرور و شادمانی برمی خیزند. ماه رمضان انسان را دوباره به مبدا آسمانی اش که تمام هستی او از آن سرچشمه گرفته است، آشنا می کند و این یادآوری است که مومنان را در مساجد و نمازگاه ها و حتی در صحرا و بیابان، پای برهنه و تکبیرگویان به سوی گردهمایی بزرگی از هم کیشانشان می کشاند و این گونه است که نماز عیدسعید فطر شکل می گیرد. خداوند متعال نیز به یقین در برابر فرمانبرداری بندگان خود، کمال کرم و بخشش خود را بر آنان جاری می کند و در چنین روزی، خورشید اقبال خداوندی بر بندگانش می تابد و خواسته هایشان را اجابت می کند.

در این روز مسلمانان وظیفه ای ساده و در عین حال پراهمیت، همچون پرداخت زکات فطره را انجام می دهند. زکات یعنی چیزی از مال خود به مستمندان پرداخت کردن و همچون روزه که زکات بدن است، زکات فطره در پایان ماه روزه داری، بخشی از مال و دارایی انسان را دربرمی گیرد.

در این جا روی سخن با صاحبدلان است که اگر ادای زکات فطره در سطح جامعه به درستی صورت پذیرد، اثر مفیدی از خود به جا می گذارد وبر همه مسلمانان واجب است که در حال فقرا و مستمندان بیندیشند و در حد توان خود از غم ها و مصایب آنان بکاهند. به این ترتیب، می توان به مرور بسیاری از مشکلاتی را که به واسطه فقر در جامعه پدید می آید، حل کرد و در صورت تحقق این هدف، باشد که هر روز ما عید باشد.

عید بزرگ فطر، عید پیروزی در میدان بندگی، بر مسلمانان جهان، به ویژه ایرانیان مبارک باد.