نظریه پردازی اجتماعی گرایشی انتزاعی درباره ی ماهیت جامعه ی انسانی از ابعاد مختلف است که در آن جنبه ها، قواعد، گرایش های پنهان و تاثیرات مشخص زندگی اجتماعی تبیین و نمایان می شود. نظریه ها هم گذشته و حال را تبیین و قابل فهم می کنند و هم می خواهند برای عمل سیاسی الزام و مبنا ایجاد کنند. آنها به همین دلیل از یک سو بنیان فکری و فلسفی اعمال اجتماعی و سیاسی هستند و از سوی دیگر تبیین کننده، هدایتگر و ایجادکننده ی رفتارهای مختلف می باشند ،(1) به گونه ای که اگر حرکت های اجتماعی و رفتارهای سیاسی با نظریه پردازی مورد پشتیبانی فکری و باز تولید نظری قرار نگیرند به سرعت به رکود می گرایند و دچار لغزش، انحراف، اختلاف و پراکندگی می شوند.