مشخص کردن روز یا حادثه یی به عنوان سرآغاز «بسیج انقلابی مردم» ایران، موضوعی بحث انگیز است: موضوعی که به قول برینگتن در انقلاب های فرانسه، روسیه و چین نیز مناقشه انگیز بوده و حتی میان انقلابیون بر سر آن توافق نبود. (برینگتن، 1965: 25) این اختلاف نظرها بدین خاطر است که یک انقلاب پدیده یی چندبعدی و تاریخی است که می تواند سال ها در بطن جامعه حضور داشته باشد و تنها در فرصت هایی استثنایی و حتی غیرمنتظره خود را به شکل یک بسیج انقلابی توفنده نشان دهد.1 (بنتام 1992: 220) با این همه آنچه که در مورد بسیج انقلابی مردم ایران کمتر مورد مناقشه است این است که تقریبا از تابستان 1356 اقشار شهری، با شعارهای سیاسی