حالاکه به عنوان نامربوطی مثل منتقدان کافی شاپی مفتخر شده ایم، بیایید فرض کنیم در یک کافه نشسته ایم. با هم که نه، منتها کنار هم: حالاچه به جبر صنفی و چه سلکی. از در که وارد می شویم یکجا قهوه جاکوبز رقیق دست مان می دهند، آن طرف تر شرکت پونل نان و کالباس مان را تامین می کند و جا و بیجا مهمان آب اناناس طبیعی فلان و مخلوط میوه های گرمسیری بهمان هستیم. برای قدیمی هایی که به این قرتی بازی ها آلرژی دارند، چای گلستان هم هست. می بینید که جشنواره امسال از برکت این اطعمه و اشربه خوشمزه خیلی فرقی با کافی شاپ ندارد و فیلم دیدن هم در بهترین حالتش می تواند هم شان لذت دور هم بودن در یک کافه دلچسب باشد. حالااینها چه دخلی به جشنواره امسال دارد؟ عرض می کنم.