دیروز دو خبر همزمان روی سایت خبرگزاری فارس قرار گرفت که هر چه آنها را بالاو پایین کردیم سردرگم تر شدیم. در خبر اول آمده بود که یک کشاورز نمونه قوچانی از یک هکتار زمین 13تن گندم آبی برداشت کرده (توجه داشته باشید گندم آبی نه دیمی)، البته این کشاورز نمونه از بذر خارجی بوجاری و ضدعفونی شده استفاده کرده و خلاصه اینکه؛ مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد.

(جمله معترضه؛ و راه بذر خارجی و آبیاری مدرن را هموار کرد) خبر دیگر، اما به کاهش 40درصدی بارندگی در سطح کشور مربوط می شود که آن هم البته به قضا و قدر ربط دارد.

در چنین وضعیتی شک نباید کرد که هزاران کشاورز غیرنمونه دیگر کشور به دلیل خساست آسمان و عدم فراست مدیریت کشاورزی کشور، از هر هکتار 13کیلو گندم هم برداشت نخواهند کرد.

باید سردر گریبان و افسرده در گوشه داغ فلان روستای عقب انداخته با اهالی از نفس افتاده نشسته باشی تا معنای کاهش 40درصدی بارندگی را دریابی و با پوست و استخوان (اگر پوست و استخوانی مانده باشد) تجربه اش کنی. چنین است عاقبت به تاخیر افتادن طرح های مکانیزاسیون و البته سرریز شدن رودخانه های کشور به آن سوی مرزها. مثالی بیاورم رودخانه اروندرود از میان هزاران هکتار زمین تشنه کشورمان می گذرد و به دجله و فرات می ریزد. حال آنکه می توان به سادگی مسیر آن را به سمت آن مزارع تشنه تغییر داد چنان که ترکیه با رودخانه جیحون کمابیش چنین کرده است.