هانس کوچلر، استاد فلسفه دانشگاه اینسبروک در اتریش، با نگاهی منتقدانه نسبت به برخورد غرب با سایر تمدن ها می گوید: «در عصر جدید، غرب و در راس آن ایالات متحده به عنوان سخنگوی خودخوانده آن، از طریق به اصطلاح «نظم جدید جهانی» می کوشد گفتمان جهانی درباره دموکراسی و حقوق بشر را به انحصار خود درآورد. فروپاشی نظام سیاسی رقیب یعنی کمونیسم شوروی به غرب اجازه داده است تا آنجا که به مساله اساسی ارزش های فرهنگی و حقوق بشر - و به طور خاص دموکراسی - مربوط می شود، خود را در موضعی ببیند که می تواند به خود «تبریک بگوید». گفتمان دفاعی که با نظریه «پایان تاریخ» فرانسیس فوکویاما مدتی کوتاه پس از پایان جنگ سرد شکل گرفت، با پارادایم «ستیز تمدن ها»ی ساموئل هانتینگتون تکمیل شد که نمودی است از تمایل امریکا به ادعای رهبری جهان غرب در حرکت به سمت ایجاد تمایز میان «خود» و «دیگری».» 1