آرشیو پنجشنبه ۱۲ اردیبهشت ۱۳۸۷، شماره ۱۹۰۷۴
معارف
۶

تپش قلم

عباسعلی کامرانیان

& اگر چاپلوسانه یک ویژگی برتر فردی را به همه ابعاد وجودی او تعمیم دهیم «خود» مان اولین قربانی این بت سازی هستیم!

¤¤¤

& اگر صادقانه باور کنیم که باید آنچه هستیم را بنمایانیم، هیچ یک از ما در عرصه درک درست از هم، در نمی مانیم.

¤¤¤

& هرگاه در عرصه حرکت به در بسته ای رسیدی که برآن قفل بزرگی است از گشودنش ناامید نشو که اگر قرار بود گشوده نشود، دیوار بود!

¤¤¤

& وقتی قدرتهای جهانی میل به انحراف دارند، برای هر اختراع باید قبل از یک لبخند، دوبار گریست!

¤¤¤

& اگر «انقلاب اسلامی» سروش بیداری را در گوش مسلمانان نجوا نکرده بود، اکنون مسلمانان در «تار بزرگ صهیونیسم» شیاطین بزرگ را اولیای خود می پنداشتند.

¤¤¤

& همسری که با چشم بسته انتخاب شود، با دهان باز باید تحمل شود!

¤¤¤

& فقر انتخابی، سلطنت عارفان است.

¤¤¤

& اگر تقوا پیشه شوی، براساس سنتهای الهی، دوست و دشمن، خودآگاه و ناخودآگاه به تو خدمت می کنند!

¤¤¤

& در عرصه ی رد عشق، دستهای هوس پر از گلهای مصنوعی و جان جوان آلوده به نیران است.

¤¤¤

& به تناسب مفید بودن هرکس، جاذبه و دافعه ی او برایش دوست و دشمن می آورد. بنابراین مفید بودن کسانی که دشمن ندارند، مشکوک و ملکوک است.

¤¤¤

& از «من» بگذر و در «ما» نیز نمان، تا آنچه در وجود تو باید بشود، به تمامی بشود!

¤¤¤

& اگر بگویی نبین، چشمانم را می بندم. اگر بگویی نشنو، گوشهایم را می بندم. اما می گویی: نفهم! جایی نیست که در آنرا بگیرم، می فهمم که در فکر حیله هستی!