سرانجام پس از ساعت ها برنامه ریزی برای اوقات فراغت توسط سازمان های مختلف چه زمانی می توانیم امیدوار باشیم که پایان این داستان به برنامه های کارآمد و موثر ختم می شود؟ آیا برای هماهنگی این فعالیت ها، افزایش بهره وری اوقات فراغت و نیز جلوگیری از موازی کاری سازمان های مختلف این نیاز احساس نمی شود که یک نهاد دائمی برای برنامه ریزی بهینه اوقات فراغت نوجوانان وجوانان دایر شود؟

تجربه نشان داده است که برنامه ریزی مقطعی، دفعی و اصطلاحا دقیقه نودی راه به جایی نمی برد. از سوی دیگر بدون برنامه ریزی برای این ایام علاوه بر این که زمان مفید و تاثیرگذار فراغت فرزندانمان از دست می رود، اضطراب ناشی از بیکاری