اگر نگاهی به گذشته پربار اما همراه با فراز و نشیب موسیقی ایرانی بیندازیم، می بینیم که متاسفانه آنچه امروزه به عنوان دستمایه موسیقی ایرانی (ردیف های سازی و آوازی) به دست ما رسیده نتیجه دریافت و انتقال سینه به سینه از نسل هایی است که تغییر و تاثیر شرایط و تحولات اجتماعی در روند پیشرفت، پسرفت یا سکون آن به طور حتم موثر بوده اما واقعیتی که در اینجا باید به آن اشاره کرد کم بودن میزان تالیف و تدوین آثار مکتوب و باقیمانده در زمینه موسیقی است که در یک جمع بندی می بینیم که تعداد آثار باقیمانده از گذشته بسیار معدود و انگشت شمار است. نتیجه آنکه هیچ تناسبی بین تئوری و عمل در گذشته موسیقی ایرانی وجود نداشته است.