صدها بار و شاید هم هزاران بار شنیده ایم و خوانده ایم که «وقتی خواب آلود هستید، رانندگی نکنید.» و حتما هم پاسخ شنیده ام یا شاید هم گفته ایم: «من خواب نیستم،» یا «من رانندگی در شب را دوست دارم و پشت فرمان هم خوابم نمی برد.» غافل از اینکه تمام کسانی که متاسفانه هنگام رانندگی دچار سانحه و واژگونی شده اند به گفته کارشناسان «خواب» نبوده اند، بلکه آنچه موجب حادثه شده و می شود «هوشیاری» و عدم آن است. راننده یی که هوشیار نباشد یا به تعبیری خواب آلود باشد هنگام وقوع خطر به موقع نمی تواند عکس العمل لازم و صحیح داشته باشد. کارشناسان ساعت عدم هوشیاری را بین ساعت دو بعد از نیمه شب تا 7 صبح و بعداز ظهرها ساعت دو تا پنج اعلام می دانند و آمارها هم می گوید که متاسفانه اغلب تصادفات جاده یی و واژگونی ها در همین ساعت رخ می دهد. ساعات یاد شده بر اساس «ساعت زیستی بدن»، ساعت استراحت ماست و لذا به طور طبیعی اگر در ساعات یاد شده رانندگی کنیم خطر در کمین ما خواهد بود. رئیس پلیس راه کشور 19 تیرماه امسال گفت که در سال 86 شش هزار و 650 نفر در تصادفات بین جاده یی بر اثر خواب آلودگی کشته شده اند. این آمار یعنی حدود یک سوم تصادفات جاده یی کشور که می توان با کمی اندیشه کاملا جلوی آن را گرفت. این آمار جدید را هم لطفا در ذهن داشته باشید. پلیس راه کشور گفته است در سال 1386 بیش از 22هزار و 918 نفر در جاده های کشور قربانی حوادث رانندگی شدند