این اخلاقی و انسانی نیست که کسی خواستار عدم موفقیت دولتی شود که احیانا در دست رقیب است. به عبارت دیگر اگر کسی دلش برای کشورش می سوزد و آرزوی آزادی و آبادی آن را دارد در هیچ شرایطی نمی تواند ضرر و خسارت نسبت به کشور را بپذیرد و خدای ناکرده به این خسارت اقدام کند، کاری که متاسفانه برخی از مخالفان دولت اصلاحات انجام می دادند و به بهای عدم موفقیت رئیس جمهور راضی به آسیب رساندن به منافع ملی می شدند. حالاو در زمان دولت اصولگرایان انسان دلش می سوزد که برخی نواقص را می بیند و امتدادش را متوجه منافع مردم می داند و خود دولتیان به آن دامن می زنند. بدیهی است که تمام مدیران عزل شده که متاسفانه تعدادشان کم نیست و گویی تمامی هم ندارد هر چه بودند از اصلاح طلبان نبوده اند، با این حال این همه تغییر و تحول در سطوح بالایی دولت که قطعا به سطوح دیگر هم سرایت می کند در مدیریت کشور اشکالات متعددی ایجاد کرده و خواهد کرد. اگر به این امر مکروه رضایت دهیم حداقل باید خواستار بهینه سازی این تغییرات گسترده شویم. حداقل اینکه این تغییرات باید تابع یک نظم باشند، حداقل از منطق خاصی پیروی کنند، حداقل در زمان متناسبی انجام شوند و... تا دستگاه عریض و طویل دولت بداند تکلیفش چیست، به کجا می خواهد برود و در چه صورتی امنیت مدیریتش در خطر قرار نمی گیرد؟

آیا معیار همه تغییرات انجام شده هماهنگی با رئیس جمهور بوده است؟ در این صورت معیارهای اصولی دیگر آیا در این تغییرات لحاظ شده است؟ و آیا اطلاع رسانی درست و شفافی در زمینه این همه تغییرات به صاحبان اصلی کشور یعنی مردم ارائه شده است؟ آیا تاکنون بررسی شده است که هزینه و خسارات احتمالی این تغییرات گسترده و بی نظم چقدر بوده و فواید احتمالی آن چه میزان بوده است.

به هرحال امیدواریم دولتی با این درجه از باز بودن دستانش،نسبت به رشد اقتصادی کشور، تامین معیشت مردم و ارتقای منزلت ایران در روابط بین الملل موفق باشد و فردا بگوید عوض این همه اقدامات تعجب برانگیز این خدمات بزرگ را به ایرانیان هدیه داده است.