نومحافظه کاران افراطی و جمهوریخواهان سنتی به شدت نسبت به آینده سیاسی خود در ایالات متحده آمریکا نگران هستند.آنها به خوبی می دانند که متعاقب آنچه طی 8 سال اخیر واشنگتن را تحت تاثیر قرار داده،دیگر جایی برای حضور دوباره آنها در کاخ سفید باقی نمانده است.بسیاری از تحلیلگران مسائل آمریکا تاکید نموده اند که جمهوریخواهان از بخت و اقبال بسیار اندکی در راستای حضور مجدد در کاخ سفید برخوردارند.

اخیرا شاهد بودیم که مفسر سیاسی شبکه خبری “سی ان ان” “باراک اوباما” کاندیدای دموکرات انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را برنده این انتخابات دانست. “بیل اشنایدر درباره روند مبارزات انتخاباتی در آمریکا اظهار داشته است که تصور این مسئله که یک جمهوریخواه بار دیگر به کاخ سفید راه یابد، ممکن نیست.اشنایدر همچنین خاطرنشان کرد که رئیس جمهوری جمهوریخواه در آمریکا در میان افکار عمومی محبوبیتی ندارد.انتخابات ریاست جمهوری آمریکا قرار است روز چهارم نوامبر برگزار شود. براساس آخرین نظرسنجی ها، باراک اوباما از “جان مک کین” رقیب جمهوریخواه خود پیش است.

واقعیت امر این است که رئیس جمهور بعدی ایالات متحده آمریکا،اعم از اینکه به کدام حزب تعلق خاطر داشته باشد مجبور خواهد بود عمده انرژی سیاسی خود را صرف جبران تلفات و خسارات حضور 8 ساله بوش پسر درکاخ سفید نماید.از این رو رئیس جمهور بعدی آمریکا قدرت راهبری معادلات اروپا را از دست خواهد داد.همین مسئله سبب می شود تا معادلات ناتو و غرب حالت افسارگسیخته ای پیدا نماید و در عوض،ناسیونالیسم اروپایی در مرزهای اتحادیه اروپا تقویت شود.

از سوی دیگر،در صورت پیروزی اوباما درانتخابات ریاست جمهوری آمریکا،واشنگتن در صدد بر خواهد آمد تا رکود اقتصادی خودرا متوقف سازد.بر این اساس اوباما ناچار خواهد بود تنش زایی را در سیاست خارجی آمریکا به حداقل برساند.

اخیرا اوباما،نامزد انتخابات ریاست جمهوری حزب دموکرات آمریکا با تاکید بر نیاز شدید این کشور به اصلاحات اقتصادی اظهار داشته که تردیدی وجود ندارد که آمریکا به سوی رکود حرکت می کند. اوباما در ادامه سخنان خود با تاکید به برداشتن گامهای بلند و سریع برای ارتقای سیاست های اقتصادی آمریکا، به موضوع عقب نشینی نیروها از عراق اشاره کرد که این سخنان می تواند موقعیت او را بیشتر از جان مک کین نامزد جمهوریخواهان تضمین کند.

در نهایت اینکه تزلزل بنیانهای قدرت کاخ سفید، در صورت پیروزی اوباما یا مک کین اجتناب ناپذیر خواهد بود و این بهترین فرصت جهت بازتعریف نظام بین الملل بر مبنای “گذار از آمریکا”خواهد بود.