بدین سان است که او ایمان خود را از دست می دهد زیرا در خودشیفتگی خود غرق شده است و نمی خواهد به تخته پاره یی (ایده) اتکا کند تا بتواند از رودخانه عبور کند: آنچه گم شده است، خدا است، نه شیطان. در اینجا می توان به دیدگاه های کاملا دینی داستایوفسکی پی برد: این دیدگاه ها به حدی غلیظ است که ولادیمیر ناباکف او را نویسنده یی اساسا مذهبی تلقی می کند. به همین دلیل است که ایده ها برای داستایوفسکی اهمیت دارند یا مهم تر آنکه برایش واقعی اند (مانند تخته پاره می شود به آنها اتکا و از رودخانه عبور کرد) اما مهم آن است که واقعی بودن این ایده ها آن گاه اهمیت پیدا می کند که «جسمیت» داشته باشند. در واقع اهمیت اساسی این ایده ها در آن است که متجسد شوند.