بسیاری از ما امروز را با رنج و گداز به پایان می رسانیم و به امید فردا دل خوش می داریم و به تمام ناکامی ها و فشار روزگار تن در می دهیم که فردا برایمان روز مبارکی خواهد شد. اما فردا مثل دیروز و پس فردا بدتر از امروز، صحنه زندگی بدین ترتیب برایمان تنگ تر می شود بویژه وقتی که دوره ای از زندگی ما سپری شده و پا به اولین مرحله بلوغ اجتماعی می گذاریم، همه چیز در نظرمان طور دیگری جلوه می کند.

هستند بسیاری از ما نیز که هرگز پا به دروازه این مرحله آگاهی نمی گذارند و در همان درجه اضطراب می مانند و زندگی با مرگ پایان می یابد. ولی همیشه عده بسیار کم و انگشت شماری از ما نیز هست که پرده از راز ملکوتی