بدون شک، شاهراه رشد و کمال انسانی، نبرد با نادانی است، و طبیعی ترین بلکه والاترین راه تلاش فرهنگی، کنکاش و پژوهش در روش و منش راهبران و پیشوایان دین می باشد. برای اینکه مردم سره را از ناسره، روا را از ناروا، حق را از باطل و پوچی، و راه را از بیراهه برای رهروی خود تشخیص دهند، باید آموزه های هادیان و راهنمایان، و بویژه معصومان را پیش روی خود داشته، و حتی از زوایای زندگی آنان مطلع باشند. در مقابل، باطل نیز خود را با هر زر و زیوری می آراید، و پوچی خود را پشت این پوشش ها می پوشاند، و در تمام ساعتهای شبانه روز، زن و مرد و کوچک و بزرگ و پیر و جوان را، با انواع رسانه ها و خبرگزاری ها، به دام خود گرفتار کرده و به ورطه نابودی می کشاند، و هزاران بیراهه و گمراهه شیطانی در پیش پای مردم می گستراند.