صاحبنظران می گویند رمز ماندگاری و حیات فرهنگی و اقتصادی کشورها در روند جهانی شدن، در گرو نگاه کیفی به صنایع دستی است. در این دیدگاه صنایع دستی نه تنها حوزه مهم تلفیق هنر، صنعت و فرهنگ تلقی می شود بلکه در بستر تاریخ به عنوان بهترین پاسبان و حافظ هویت ملی کشورها به شمار می رود. مولود فرایند جهانی شدن، حرکت به سمت یکپارچگی زندگی بشری است و آنچه که در این فضا می تواند اصالت و قومیت ها را زنده نگه دارد، عمق دادن به هنر و فرهنگ محلی و منطقه ای با رویکرد زمان خود است. اگر چه به همان اندازه ای که جهانی شدن برای صنایع دستی حائز اهمیت است به همان میزان هم امکان به خطر افتادن این صنایع وجود دارد. چرا که