به همین سرعت سال به نیمه رسید و بدون اغراق بر سر نام امسال همان آمد که سال های پیش می آمد با یک تفاوت؛ سال های قبل «توجیه» عقلانی وجود نداشت و امسال بهانه انتخابات باعث شد همان تعداد جلسات بی رنگ و بو و بی نتیجه هم برگزار نشود... البته تا پایان سال هنوز فرصت های زیادی برای «سوختن» وجود دارد، نه؟ راستی اصولا«توجیه» با «عقلانیت» نسبتی دارد؟ گذشته از اینکه کم کاری نهادهای فرهنگی ما که هر ساله به هنگام تخصیص بودجه، سروکله شان در رسانه ها و در میان افکار عمومی پیدا می شود و «پول» خرج می کنند تا خبرنگارها از «دغدغه»(!؟)هایشان بنویسند، دیگر به هیچ وجه غیرعادی نیست و می توان با قاطعیت گفت مادر تمام