روز تاریخی عاشورای حسینی گذشت، روزی که حماسه عظیم و بی نظیر پیروزی خون بر شمشیر را رقم زد، روزی که مظلومیت مطلق در برابر ظلم و جنایت مطلق به نمایش گذاشته شد تا همیشه دوران، دل های عاشق و وجدان های بیدار را به غلیان درآورد و فریاد محکومیت ستم و جور و بیدادگری در هر زمان و زمینی طنین انداز شود.

عاشورا، هنگامه برابری زیبایی سرشار در برابر زشتی و پلشتی بی شمار است و زیبایی های کربلارا چشمی زینبی لازم است تا بر اوج غرور و قهقهه پوشالی عبیدالله زیاد فریاد برآورد که: «و ما رایت الاجمیلا»؛ جز زیبایی و خوبی در کربلاندیدم. چه، روز عاشورا، موسم عشقبازی اهل دل با عرش الهی بود. چه خوش سروده است نظامی بزرگ که:

عاشورا عبور کرد. روزی که هیچ همسان و همانندی بر آن نیست. روزی که همه ساله زیارت عاشورا را به ترنم می نشینیم و دل و اندیشه، هر دو را با امام حسین(ع) گره می زنیم. همان روز سرنوشت سازی که امام صادق(ع) در ذکر مصائب آن روز گریست و گفت: «لایوم کیومک یا اباعبدالله»؛ هیچ روزی بسان روز عاشورای شما نیستیا مولا...! قربان مظلومیتت شوم و بر اندیشه های مظلوم ترت اشک بریزیم که جانبازی و ایثار و آزادگی را به سرانجام و به سر منزل مقصود رساندی و به آن اوج و ارزشی دادی که دیگر تکرار نخواهد شد.