«تیتوس بورکهات» متفکر مسلمان سوئیسی در کتاب «هنر قدسی در شرق و غرب» می نویسد: «برای آنکه بتوانیم هنری را هنر مقدس - به مثابه نوعی هنر- بنامیم، کافی نیست که موضوع و معنی هنر را از حقیقتی روحانی نشات گرفته باشد و یا طبعی دیندار، با احساسات و عواطف پارسایانه و خداترسانه، بنا به ضرورت، هنر مزبور را بارور ساخته باشد، بلکه باید هنری را «مقدس دینی» خواند، که زبان صوری آن هنر نیز بر وجود همان مبدا روحانی گواهی دهد و قالب و صورتش، جلوه بینش خاص این معنی روحانی باشد. چیزی که اصطلاحا «سبک بیانی» خوانده می شود. از اینجاست که هنری مانند «هنر رنسانس» یا «هنر باروک» را که از لحاظ سبک به هیچ وجه از هنر ذاتا