بیشتر از آنچه فکر می کنی خودت را دوست داشته باش، وقتی خویشتن را دوست داشته باشی بر خیلی چیزهای دیگر نیاز پیدا می کنی. وقتی به خودت محبت می کنی دوست داری دیگران نیز دوستت داشته باشند و وقتی دیگری به تو محبت می کند دوست داری محبت کردن به دیگری هم از آن تو باشد. بنابراین محبت نخستین هدیه ای است که خویشتن دوستی به تو می دهد. هدیه ای که با آن می توانی قلب هر کسی را تسخیر کنی، حتی قلب زمان را.

روانشناسان معتقدند کسی که خودش را دوست دارد تلاشش را برای کسب خوبی ها و تقویت کننده های مثبت بالاتر می برد. افراد خویشتن دوست معمولا احترام زیادی برای خود قائل هستند و معتقدند این احترام را تنها در سایه محبت به دیگران به دست می آورند. آنها با کلید محبت وارد گنجینه های خوبی می شوند و بعد تلاش می کنند تا آثار مثبت خلقی و فکری را از آن خود کنند و به احترام خود بیفزایند.

پس از مدتی افراد خویشتن دوست نه تنها احترام و محبت به خود را افزایش داده اند بلکه تمام خوبی های جهان را از آن خود می کنند و این همان آرزویی است که افراد خویشتن دوست واقعی به دست می آورند، زیرا آنها حالابا داشتن تمام خوبی های جهان همه چیز دارند.