این کتاب شامل هشت سخنرانی است که (به شکل تقریبا مختصر) در مه 1959 در «مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی» در دانشگاه لندن برگزار شده است.

مولف در این کتاب کوشیده است تا این فرض اثبات ناشده را که عرفان پدیده ای کم و بیش یک شکل در تمام سنن دینی است، رد کند. وی بر این حقیقت تاکید می کند که نه تنها در سنن عرفانی مختلف بلکه در دین واحد هم تجارب عرفانی متنوع، آشکارا اظهار شده است. زینر در نظر دارد تا در هشت سخنرانی پیشرفت اندیشه عرفانی را در دوره شکل گیری آن، هم در هندوئیزم هم در اسلام ردیابی کند و هدف او از این کار، آن است که تنوع عرفانی یافت شده در هر دو سنت دینی را بررسی نماید. او بحث خود را با متمایز کردن سه نوع عرفان اصلی آغاز کرده، سپس پیشرفت آن را در شکل گیری هندوئیزم دنبال می کند.