آرشیو یکشنبه ۲۲ فروردین ۱۳۸۹، شماره ۴۴۷۴
قاب کوچک
۱۶

ارتباط روحی

سمیه آراسته

ارتباط بین دوقلوها مسئله ای پیچیده است که گفته های بسیاری نیز راجع به آن شنیده می شود. برای مثال اینکه دوقلوها زبان خاص به خود را داشته و حتی از روش تله پاتی نیز بهره می گیرند.

امروزه روانشناسی رشد کودک نیز به بررسی این موضوع پرداخته و با بیان ارتباطات غیرکلامی، که نقش موثری در زندگی کودکان خصوصا دوقلوها دارد، به توضیح این پدیده پرداخته است.

اکثر کودکان در فاصله بین 12 تا 18 ماهگی سخن گفتن را آغاز می کنند البته منظور از سخن گفتن بیان کلمات است زیرا توانایی بیان جملات بعدها و در سنین بالاتر در کودک شکل می گیرد. این در حالی است که دوقلوها به طور میانگین در سن 25 ماهگی شروع به سخن گفتن کرده و حتی در همین سن نیز اغلب قادر به تلفظ صحیح کلمات نیستند.

یکی از دلایلی که برای این تاخیر در تکلم بیان می شود بهره گیری از ارتباط غیرکلامی پیشرفته بین دوقلوهاست. مشاهده حالت صورت، حالات بدنی و... در دوقلوها اغلب امکان درک منظور را فراهم آورده و خواسته آنها و حتی روش تفکر آنها را روشن می کند که البته این روش در برقراری ارتباط بین خود آنها از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

سیگنال های مختلفی برای بیان نظر و ابراز احساسات وجود دارد که از جمله آنها حالت قرار گرفتن دست ها، برقراری تماس چشمی، حالت صورت و... است.

سیگنال های غیرکلامی از جمله موارد فوق العاده مهمی است که به کودکان کمک می کند تا اولین گام های برقراری ارتباط را بردارند. این در حالی است که عکس العمل کلامی مناسب در برابر کودک به رشد اجتماعی، احساسی و حتی ذهنی و هوش کودک کمک خواهد کرد. از این رو توصیه می شود تا برای برقراری ارتباط موفق تر و موثرتر با دوقلوها، اطرافیان علاوه بر زبان کلامی مناسب از زبان غیرکلامی (حالات بدن و...) نیز بهره بگیرند.