دگرگونی در ظرفیت های داخلی و به دنبال آن تغییر در جایگاه بین المللی، ایالات متحده را در کمتر از سه قرن تبدیل به نماد نظام سرمایه داری کرد. دغدغه اصلی آمریکا در قرن 19 عدم مداخله کشورهای توسعه طلب اروپایی در امور داخلی و به تبع آن تداوم توسعه اقتصادی بود که از آن به انزواگرایی یا نگاه به درون در سیاست خارجی آمریکا یاد می شود.

دور بودن از صحنه منازعات بین قدرت های برتر جهانی در قرن 19 و نیمه اول قرن 20 که تضعیف امپریالیسم اروپا را به دنبال داشت به خصوص جنگ های اول و دوم جهانی که کانون اصلی آن اروپا بود و کشورهای مطرح این قاره را ویران کرد و این فرصت طلایی را برای آمریکا ایجاد کرد که خود را به سرعت به راس هرم توزیع قدرت جهانی برساند. اروپای ویران از جنگ زمان زیادی نیاز داشت تا خود را احیا کند.