در روایت نقل شده است که تازه جوانی نابالغ به پیامبر گرامی (ص) سلام کرد و از دیدار آن حضرت تبسم نموده و ا ظهار خوشحالی کرد.

پیامبر(ص) فرمود: ای جوان آیا مرا دوست داری؟

عرض کرد: آری به خدا سوگند یا رسول الله.

فرمود: به اندازه چشمانت؟ عرض کرد: بیشتر فرمود: به قدر پدرت؟

پاسخ داد: افزونتر فرمود: به اندازه خودت؟

جواب داد: والله یا رسول الله شما را بیشتر دوست دارم.

فرمودند: به اندازه خدا؟

عرض کرد: الله، الله، الله، ای پیامبر! این مقام نه برای تو است نه دیگری، زیرا من تو را دوست دارم به خاطر دوستی خدا.

پیامبر اعظم(ص) رو به همراهان کرده و فرمود:

«هکذا کونوا، احبو الله لاحسانه الیکم و انعامه علیکم واحبونی لحب الله»

اینگونه باشید خدای را به خاطر احسانش به شما و به جهت نعمت بخشی او دوست بدارید و مرا به خاطر دوستی خدا دوست بدارید.»(1)

1- ارشاد القلوب دیلمی، ص 61