«رادیو یعنی عشق. فقط کسانی می توانند در رادیو دوام بیاورند که عاشق باشند». این جمله، کلام همیشگی کسانی است که در رادیو کار می کنند. مهم نیست که آنها چه سمتی در رسانه شنیداری دارند. مهم این است که فقط عشق به رادیو آنقدر به آنها نیرو داده که تمام انرژی و خلاقیت خود را به کار می گیرند تا با صدای خود دنیایی زیبا برای شنوندگان رادیو خلق کنند.

ذهن شنونده رادیو فعال تر از بیننده تلویزیون است. او چون تصویر نمی بیند در ذهن خود با صداهایی که از رادیو می شنود، تصویرسازی می کند. او ناخودآگاه وارد جریان سیال ذهن می شود و به اصطلاح سوار اسب خیال می شود و با صدای گوینده یا بازیگر رادیو به هر کجا که می خواهد می رود. شنونده رادیو حتی تصویر گوینده رادیو را هم در ذهن ندارد به همین دلیل می تواند چهره او را نیز در خیال خود بسازد.