برای کسانی که به مسائل آب و خاک و مناطق خشک کشور علاقه مند هستند یا در زمینه های علمی این موضوعات کار می کنند، آنانی که به نحوی با مسائل جغرافیایی و همچنین محیط زیستی در جامعه دانشگاهی و علمی ایران درگیر هستند، نام آقای دکتر پرویز کردوانی کاملا آشناست. دکتر پرویز کردوانی استاد برجسته ای است که در این موارد سال هاست که به تحقیق، پژوهش، تالیف و تدریس می پردازد. افتخار بنده این است که در دهه 60 یکی از دانشجویان ایشان بوده ام و پس از آن هر چند همکار وی در گروه جغرافیا محسوب می شوم لیکن همچون شاگردی علاقه مند در سفر ها و کار های مشترک، کما فی السابق همواره از وی به عنوان یکی از اساتید بزرگ جغرافیایی آموخته ام. جدیت و علاقه مندی وافر دکتر کردوانی را زمانی درک کردم که در چند سفر علمی به خارج از کشور همراه وی بوده ام. هر چند یکی از این مسافرت ها با اتوبوس بیش از 32 روز به طول کشید ولی روز آخر مثل روز اول همچنان پر انرژی و علاقه مند بیشتر از هر کسی جلوه می کرد و دفتر یادداشت اش لحظه ای بیکار نبود به طوری که پس از بازگشت کتابی در مورد خاطرات و نتایج علمی سفر منتشر کرد. این همه نشان از روحیه سختکوش و خستگی ناپذیر وی دارد. که در سنین بالانیز هیچ گاه دست از کار و تلاش بر نمی دارد. دکتر پرویز کردوانی این روز ها هر چند دوره بازنشستگی را می گذراند اما ذره ای از تلاش و کار علمی باز نمانده است و حتی بیش از گذشته در زمینه های مختلف علمی و دانشگاهی تلاشگر است. در واقع نتایج کارهای وی به عنوان استاد پیشکسوت جغرافیا مشوق ما در کار های علمی و دانشگاهی مان است. چاپ کتاب ها و نوشته های متعدد و نیز سخنرانی های پی در پی ایشان خود گویای این حقیقت است و هشداری به ما تا به خود آییم و از فرصت های محدود زندگی خود کمال استفاده را ببریم. پژوهش های گذشته ایشان در مورد مناطق خشک ایران به ویژه در مورد لوت که منجر به ارائه نظریاتی علمی در این زمینه شده است، پس از سال ها و با استفاده از تکنولوژی امروز به ویژه تکنیک های سنجش از دور اهمیت کار ایشان را در گذشته روشن کرده است و بر دستاورد های علمی ایشان صحه می گذارد.

*عضو هیات علمی دانشکده جغرافیای دانشگاه تهران