ماجرا به 30 سال پیش مربوط می شود. غروب یکی از روزهای پائیز هنگام اذان مغرب و عشاء متوجه شدم مردی پشت در خانه است و اصرار زیادی دارد که هر چه سریع تر، همراهش به مجلس عقدی بروم.

از آن مرد درخواست کردم چند دقیقه ای صبر کرده تا نمازم را بخوانم اما اصرار داشت که مراسم عقدشان خیلی واجب بوده و زمان زیادی طول نمی کشد.

هنگامی که پافشاری های او را دیدم، مجبور شدم منزل را ترک و همراه او به محل برگزاری مراسم عقد بروم. در ابتدا قرار بود حدود نیم ساعت به محل عقد رفته و بازگردم، ولی وقتی به محل برگزاری مراسم عقد رفتم، متوجه شدم مهمانان، عروس و داماد در آنجا حضور ندارند و بسیار خلوت و ساکت به نظر می رسید.