• آیا روشنفکری ایرانی یا ترک یا عرب محافظه کار نیست که هنوز از دموکراسی حرف می زند و سعی نمی کند که ورای راه حل های سیاسی از قبیل استبداد و دموکراسی راه حلی تولید کند که این همه عیب های استبداد و دموکراسی را نداشته باشد؟

• نمی توان تمایز حکومت پیشنهادی روشنفکران غربزده را با پادشاهی های ستمکار تشخیص داد. دموکراسی های قابل نفوذ تنها احساس کمرنگی از آزادی را القاء می کنند.

• پس، مردم در دموکراسی هایی که به سبک غربی و هندی و بنگلادشی ساخته می شود، آزادی گزینش را در حکم طعمه ای برای فریفتن تلقی می کنند. پس، میل به شورش دارند، چرا که فاصله ای ناپیمودنی بین آنها و نیروهای سیاسی هست؛ آن هم نیروی سیاسی که می گوید به رای آنان است و نیست.