شما مخاطب «نقد شعر» هستید. می خواهید نقد «شعر»ی را بخوانید که با آن همدلی دارید، اما هنوز نتوانسته اید با ساز و کارش کنار بیایید یا لااقل درک کنید که از چه مسیرهایی هزارتوی خود را سامان داده است؛ خب!

نقد را می گذارید پیش رویتان تا از آن به عنوان نقشه راهنما استفاده کنید، اما این نقشه راهنما به زبان مادری تان نیست یعنی نه این که نیست، هست، ولی آنقدر کلمات فرنگی دارد که به پاراگراف چهارم نرسیده، متن و نقد و حتی آن شعر بیچاره را که امیدش به این «متن» بوده، ول می کنید و می روید بیرون، کمی هوا بخورید! این وسط مقصر شما که نیستید، هستید؟!