مخالفان می کوشند نشان دهند که دین و خداشناسی- بخصوص در قروناولیه جهان- از ترس و خوف مردم از طبیعت و حوادث آن مثل زلزله و صاعقه نشات گرفته است. مردم در مقال حوادث ناگوار و ترسناک طبیعت، دچار وحشت می شدند؛ از این رو برای توجیه آن، خداشناسی و اعتقاد به خدا را پناهگاهی برای از بین بردن ترس و هراس خود می یافتند و اعتقاد به خدا، به مرور زمان به آیین و دین تبدیل شد.

این شبهه هرچند امروزه در سایت ها و آثار بعضی دگراندیشان ترویج می شود،(ر،ک:مسعود انصاری،اسلام و مسلمانی،ص320؛تولدی دیگر،سیری در تاریخ مذهب،ص2؛دکتر روشنگر،الله اکبر،ص23؛سیاوش اوستا،دینداری و خردگرایی،ص8) لکن پیشینه و اصل آن از فیلسوفان ملحد غرب مانند راسل اقتباس شده است.(ر.ک:برتراند راسل،چرا مسیحی نیستم؟،ص35)