یازدهم آبان ماه سال 1361 بود که رزمندگان بسیجی چند لشکر از جمله لشکر 17 علی ابن ابیطالب(ع) برای اجرای مرحله دوم عملیات محرم گوش به فرمان فرماندهان بودند، ذکر خدا بر لبان همه جاری بود، قرار بود عملیات در قسمت جنوب دهلران و غرب عین خوش و چند محور دیگر به اجرا درآید.

نیروهای دشمن به خاطر ترس و وحشت از اجرای عملیات شب قبل (مرحله اول عملیات محرم) در حالت آماده باش کامل به سر می بردند، قرار بود نیروها بعد از باز شدن معبر (معبر به راهی در میدان مین می گویند که فاقد هر نوع مین باشد) توسط تخریب چیان (تخریب چی به خنثی ساز مین و مین گذار می گویند) و علامت گذاری معبرها با قرص های فسفری و نوارهای فسفری، به جلو هدایت شوند.