گروه خودرو - فعالیت و سرمایه گذاری خودروسازها در اموری جز تولید و توسعه محصولات خودرویی امری شگفت آور است.

هرچند در بازار انحصاری خودروی کشور، خودروسازها مختار به انجام هر کاری هستند و هر خودرویی با هرکیفیتی که تولید کنند، مشتری ملزم به خرید و استفاده از آن است، اما ظاهرا این بازار انحصاری هم آنها را ارضا نکرده و به دنبال کسب سود از راه های دیگر می باشند.

اگر مسیری یافت شود که خودروسازها شب صد ساله را در عرض یک شب طی کنند چرا سرمایه و انرژی خود را صرف تولید محصولاتی کنند که دائما از زیان ده بودن آنها می گویند.این واقعیت را باید پذیرفت که نیم قرن از فعالیت صنعت خودروسازی در کشور می گذرد. اینکه خودروسازان ما طی این سال ها موفق عمل کردند یا خیر در این یادداشت جای بحث ندارد، اما اینکه خودروسازان مرتب از ضررده بودن محصولات تولیدی که از لحاظ کیفی نیز چنان آش دهن سوزی نیستند، می نالند این سوال را مطرح می کند که اساسا صنعت خودروسازی کشور به کدام سمت و سو در حرکت است.

آیا سرمایه گذاری خودروسازان در واردات برخی محصولات کشاورزی یا دیگر حوزه هایی جز صنایع خودروسازی، به معنای ناامیدی خود آنها از روند توسعه محصولات خودرویی نیست؟ در شرایطی که مشتریان ایرانی تکلیفی جز استفاده از برندهای 20 یا 30 سال گذشته خودروسازان مطرح جهان ندارند و هر بار نیز این برندها با تغییراتی در تزیینات داخلی یا نهایت چراغ و برف پاکن به نام فیس لیفت، تولدی دوباره پیدامی کنند، آیا بهتر نیست که سرمایه گذاری ها لااقل در مسیر رضایت مشتری داخلی در حرکت باشد. هم اکنون از گوشه و کنار اظهارنظرهایی مبنی بر عرضه خودروهای کم کیفیت آن هم با قیمت گزاف از سوی مسوولان کشور شنیده می شود، حتی مجلس نیز از سال گذشته دست به کارشده و در راستای قانون ارتقای کیفیت خودرو دستورالعمل هایی در مسیر هرچه بهتر شدن کیفیت خودروهای داخلی تدوین کرده بنابراین می توان نتیجه گرفت که انحصار بازار خودروی کشور برای حمایت از صنعت خودروسازی تاکنون جوابگو نبوده است.

از سوی دیگر سرمایه گذاری خودروسازها نیز دراموری جز صنایع خودروسازی هم شاید بطور واقعی از سودده نبودن تولید خودروها حکایت دارد، بنابراین باید هر چه زودتر فکری به حال و روز این صنعت در کشور کرد.