معلوم شد که تمام خیرات از سرچشمه نور فطرت الله است. درصورتی که محتجب به حجاب های طبیعت نباشد، و اسیر دامهای پیچاپیچ نفس و ابلیس نگردد، و کفیل سعادت مطلقه انسانی همین فطرت شریفه است، و نیز معلوم شد که تمامی شرور از فطرت محجوبه مظلمه به ظلمات طبیعت است، و منشا همه شقاوات و بدبختیها در دنیا و آخرت، همین احتجابات است. باید دانست که اگر انسان از خود غفلت کند و درصدد اصلاح نفس و تزکیه آن برنیاید و نفس را سرخود بار آورد، هر روز، بلکه هر ساعت بر حجابهای آن افزوده شود، و از پس هر حجابی حجابی، بلکه حجبی برای او پیدا شود تا آن جا که نور فطرت به کلی خاموش و منطفی شود، و از محبت الهیه در آن اثری و خبری باقی نماند، بلکه از حق تعالی و آنچه به او مربوط است از قرآن شریف و ملائکه الله و انبیاء عظام و اولیای کرام (علیهم السلام) و دین حق و جمله فضائل متنفر گردد، و ریشه عداوت حق جل و علاو مقربان درگاه مقدس او در قلبش محکم و مستحکم گردد تا آن جا که به کلی درهای سعادت بر او بسته شود، و راه آشتی با حق تعالی و شفعاء علیهم السلام منسد گردد، و مخلد در ارض طبیعت گردد که باطن آن در عالم دیگر جلوه کند و آن خلود در عذاب جهنم است.(1)

1- شرح حدیث جنود عقل و جهل، امام خمینی(ره)، ص83