یک بازیگر باسواد به کارگردانی کمک شایانی می کند. من به عنوان کارگردان همه چیز را پیشاپیش طراحی می کنم اما این به معنای این نیست که بازیگر را محدود کنم. من تحلیل نمایش را در دورخوانی ها ادامه می دهم که تا پایان اجرا هم ادامه دارد. با تحلیل هایی که اتفاق می افتد، میزانسن ها رقم می خورد.

در ابتدای تمرین ها کلا به بازیگر در خلق میزانسن ها آزادی عمل می دهم. در طول تمرین ها اگر ابتکارات بازیگران مبتنی بر تحلیل و ذهنیت من بود، آنها را در قالب میزانسن ها تراش داده و فرم خاص هنری شان را طراحی می کنم و اگر میزانسن های بازیگر ارتباط خاصی نداشت و برخلاف ایده کلی بود، حذف می شود. هر چند سلیقه مبتنی بر دانش محترم است اما صرفا به سلیقه یک بازیگر چندان وقعی نمی گذارم.