خداوند در وصف دنیا و هم در وصف حیات جاودانه آخرت می فرماید:

وما هذ ه الحیاه الدنیا لا لهو ولع ب و ن الدار الآخ ره له ی الحیوان لو کانوا یعلمون؛ و این زندگانی دنیا جز سرگرمی و بازی نیست و هر آینه سرای واپسین زندگانی [راستین] است، اگر می دانستند(عنکبوت/64).

کسانی که با ادبیات عرب آشنا هستند توجه دارند که در جمله اخیر آیه، چند ادات تاکید وجود دارد: یکی واژه «ان»، دومی خود جمله که اسمیه است، سومی لام تاکید در «لهی» و چهارمی ضمیر فصل یعنی «هی» که خبر محلای به «ال» بعد از آن واقع شده و چنین ترکیبی دلالت بر انحصار می کند. در نتیجه، معنای آیه این است که حتما و موکدا زندگی حقیقی در سرای آخرت