به چه می نگری ای مرد. ای مسافر روزهای عاشقی.

چه زیبا قد می کشد قامت کوچک تو، این روزها، وقتی که نام حسین پیشانی بند تو می شود.

عظمتی که نگاهت می یابد، این لحظه را خلاصه خوبی هایی می کند که یاران آن روزهای سخت به یادگار سپرده اند.

سربازکوچک و مسافرعاشق، کاش یاور آن روزها می شدی، روزهای دلتنگی، روزهای تشنگی، روزهای بی کسی.

جرعه های محبت چشمانت سیراب می کند، سرزمین تفتیده عشق را.