شهید آوینی (ره) معتقد است که انقلاب اسلامی ایران منطقا نمی تواند با هیچ یک از انقلابهای دیگر دنیا همسو، هم جهت و هم غایت باشد، زیرا این انقلاب در هیچ یک از علل موجده خود، نه در تئوری های نظری و نه در متدهای اجرایی اش هیچ وجه اشتراکی با سایر انقلاب های دنیا نداشته است؛ بدین علت نمی تواند در نتایج و آثارش با آنها مشترک باشد و نیز نمی تواند با الگوها و متدهای آنها به اهداف و غایات خود که با اهداف و غایات آن انقلابها مباین است برسد؛ «اگر علل موجد انقلاب اسلامی ایران هیچ یک از عللی نیست که انسان این روزگار را به تحرکات سیاسی و ایجاد انقلاب کشانده است، آیا می توان انتظار داشت که ثمره پیروزی انقلاب