پس از پیروزی اعراب بر ایرانیان و استیلای آنها بر ایران، استقلال و قدرت محض ایرانیان به محاق رفت و آنها تنها تحت نظارت مستقیم و غیرمستقیم دربار خلافت می توانستند حکمفرمایی کنند هرچند که در طول این مدت شورش هایی در مناطق مختلف ایران سر زد و حکومت هایی محلی شکل گرفت که تلاش می کردند به صورت مستقل حکومت کنند. یکی از این حکومت های نیمه مستقل که سعی می کردند شکوه ایران باستان را دوباره زنده کنند حکومت نخبه گرای سامانیان بودند که نسب خود را به بهرام چوبین می رسانیدند. آنها حاکمانی فرهنگ دوست بودند که در شرق و در ناحیه خراسان و ماوراءالنهر حکومت و سعی می کردند که برای گسترش و شکوفایی فرهنگ اسلامی و